JUNAK M11 - 350 cc

Decydując się na reaktywację marki Junak postanowiliśmy stworzyć możliwie uniwersalną ofertę motocykli. O ile flagowym przedstawicielem jest bezdyskusyjnie M-16, to prezentowany model M-11 adresowany jest do zwolenników prostych, nieskomplikowanych rozwiązań.
Stylistycznie ?11-tka? jest hybrydą spajającą idee cruisera i choppera. Motocykl
o zdecydowanie klasycznej linii. Przednie zawieszenie nieznacznie wysunięte do przodu, delikatne lagi teleskopów zamyka nad aluminiową obręczą płytki błotnik. Koło cienkie, większe od tylnego, zgodnie z kanonami klasy chopper. Przód zamyka niewielka, profilowana w górnej części lampa oraz pojedynczy kielich szybkościomierza. Prosto, surowo, zgodnie ze stylem.

Oglądając motocykl z pozycji kierowcy przede wszystkim zwrócimy uwagę na masywną półkę przedniego zawieszenia oraz wygodną, szeroką kierownicę typową dla cruiserów. Cała konstrukcja przodu oglądana z tego miejsca wzbudza zaufanie. Mocna, szeroka płyta półki w połączeniu z chromowanymi mocowaniami teleskopów, trzpienia główki ramy oraz podstawy kierownicy stanowi również estetyczne dopełnienie bryły motocykla.
Niżej zbiornik w kształcie łezki. Płaska wierzchem forma z typowym dla Yamahy wlewem paliwa. Dość ciekawie wygląda malowanie zbiornika. Oś symetrii stanowią trzy pasy ? dwa wąskie po bokach, szerszy środkiem zbiornika ? w stalowym kolorze. Bardzo eleganckie zestawienie barw.

Siedzisko wygodne, zarówno pasażera jak i kierowcy. Dodatkowo komfort pasażera zabezpiecza niewielki sissy bar. Wygodną pozycję kierowcy dodatkowo podnoszą podesty pod stopy. Zalety tego rozwiązania docenią wszyscy, którzy mieli okazję jeździć motocyklem z podestami. Również rozmieszczenie armatury osprzętu sterowania ? dźwignie zmiany biegów, hamulca ? pozwala na bezstresową obsługę pojazdu. Jako zabezpieczenie na wypadek poślizgu zamontowano w standardzie gmole. Konstrukcja estetyczna, koresponduje z ogólną formą motocykla.

Tył ?11-tki? zamyka ?kaczy kuper?. Oryginalna lampka tylnego oświetlenia stanowi estetyczne dopełnienie. Designerską koncepcję Junaka M-11 określa bryła silnika. Zespół napędowy wyróżnia również ten motocykl na tle dostępnej w Polsce konkurencji. Przede wszystkim pojemność. Nareszcie została przełamana magiczna granica 250ccm. Serce Junaka to dwucylindrowy silnik o pojemności 320ccm i mocy 27KM. Cztery zawory na cylinder, dwa wałki równoważące pracę silnika i eliminujące do zera drgania. Chłodzenie cieczą. Piękny klang, idealnie równa praca. Silnik zasilany wtryskiem EFI firmy DELPHI ? produkującej m.in. dla Toyoty, Hondy, Subaru, Mazdy i Mitsubishi.  Dla gwarancji sprawnego działania układu DELPHI zastosowało też w motocyklu sondę lambda.

Motocykl wyposażono również w bardzo skuteczny układ hamulcowy. Przód to dwa zespoły tarczowe, hydrauliczne. Tył zabezpiecza pojedynczy układ hydrauliczny ? tarczowy. W ogólnej ocenie motocykl wpisuje się w oczekiwania zwolenników klimatów klasycznych. Dużo chromu, zdefiniowana kolorystyka, zwarta, mocna bryła, zero wydumek. Projekt w całości opiera się na rozwiązaniach standardowych i przede wszystkim efektywnych.
W segmencie tanich motocykli o małych pojemnościach Junak M-11 bezwzględnie mieści się w ścisłej czołówce. Sprawdzi się równie dobrze jako alternatywny środek codziennego transportu, względnie motocykl pozwalający realizować pasje turystyczne.

 

Notatki o historii motocykla Junak

Pomysł na powojenny motocykl, z czterosuwowym silnikiem o pojemności 350 ccm nazwany później Junakiem, powstał w marcu 1951 roku, nie w głowach polskich konstruktorów, ale w głowach polskich decydentów. Ogólne założenia konstrukcyjne i przeznaczenie motocykla były jak na tamte czasy bardzo ambitne. Ustalono, że ma on być konstrukcją własną, z użyciem rozwiązań konstrukcyjnych, które w różnych pojazdach okazały się najtrafniejsze i najtrwalsze, i uwzględniały możliwości wykonania w warunkach polskiego zaplecza warsztatowego lat 50. Prototyp motocykla Junak M 07 został przekazany do badań na początku października 1953 r. Była to wersja z silnikiem S03 i z głębokimi błotnikami, w której błotnik przedni był mocowany do stałej części widelca. Motocykl Junak z poprawkami został zatwierdzony do produkcji seryjnej pod koniec 1954 roku. Pierwsze egzemplarze z produkcji seryjnej były w sprzedaży w 1956 roku.

Posiadał on oryginalne i unikalne rozwiązania techniczne nie stosowane w tamtym czasie w innych motocyklach. Chociaż dało się zauważyć podobieństwa silnika do Royala Enfielda 350, Junak miał zupełnie inną konstrukcję także z pionowym cylindrem, ale z nowoczesną zblokowaną skrzynią biegów. Również mimo pewnego podobieństwa środkowej części ramy Junaka do BSA B 31 wykluczone było jej skopiowanie, ponieważ BSA miało sztywne zawieszenie koła tylnego, a w Junaku wahacz tylny był resorowany na dwóch amortyzatorach ze sprężynami śrubowymi. Poza tym Junak miał inaczej skonstruowaną oś widelca. Z kolei sam widelec miał też rozwiązania nie stosowane w innych motocyklach ? dolna rura amortyzatorów miała dwa stopnie grubości. Hamulce bębnowe na całej szerokości piast od początku produkcji skutecznością wyprzedzały inne ówczesne motocykle o całą epokę. Wśród produkowanych w tamtym okresie motocykli Junak wyróżniał się takimi drobnostkami jak krótka, okrągła końcówka rury wydechowej czy na stałe zamontowany bagażnik na zbiorniku paliwa. Z całą pewnością w roku 1956 Junak znajdował się w czołówce najlepszych europejskich konstrukcji motocyklowych.

Następcą Junaka M 07 był Junak M 10. Równolegle produkowano kilka odmian tego motocykla w wersji trójkołowej B 20 i B21, a także w wersji z wózkiem bocznym na potrzeby Milicji i Poczty Polskiej.

Potem pojawił się prototyp Junaka M 13 ze zmodyfikowanym silnikiem S03. Jego oblachowanie koła tylnego było widocznym piętnem ówczesnej mody motocyklowej.

Jednak wiele drobnych i dokuczliwych wad Junaka wynikających najczęściej ze słabej jakości materiałów postawiło producenta, Szczecińską Fabrykę Motocykli, wobec konieczności przeprowadzenia gruntownych zmian konstrukcyjnych albo całkowitej modernizacji motocykla. Wygrała idea całkowitej modernizacji Junaka i tak powstała koncepcja nowego motocykla Junak M 14, którego sylwetka wyprzedzała nowoczesnością i rozwiązaniami technicznymi wszystkie rozwiązania stosowane w tamtym czasie w europejskich motocyklach. W Junaku M 14 (nazwanym nieoficjalnie ?Iskra?) zastosowano silnik (oczywiście) czterosuwowy, dwucylindrowy rzędowy poprzeczny z rozrządem górnozaworowym i cylindrami pionowymi o pojemności 350 ccm. Sylwetka motocykla była wyjątkowa i znacznie nowocześniejsza niż modne wówczas linie nadwozi motocykli europejskich. Trochę nietrafione było rozwiązanie zawieszenia koła przedniego na wahaczu pchanym, ale po serii testów zawieszenie to zostało skutecznie przekonstruowane. Junak M 15 przeszedł cały cykl prób drogowych, ale z silnikiem MZ, jednak do produkcji seryjnej nie został dopuszczony.

Praktycznie na prototypie Junaka M 14 w 1965 roku, skończyła się w Polsce produkcja Junaka, co prawda poza granicami kraju produkowano motocykle Junak, na podstawie umowy licencyjnej, ale nigdy nie były one importowane do Polski.